Krzyżowo reagujące reszty węglowodanowe/CCD

Terminem CCD określa się struktury węglowodanowe, które w połączeniu się z białkami tworzą glikoproteiny.

reszty CCD

#CCD zostały rozpoznane 40 lat temu. Struktury te zostały zidentyfikowane w szerokiej gamie źródeł alergenów (pyłek roślin, pokarmy pochodzenia roślinnego, jady). Połączenie białka z oligosacharydem może odbyć się w różnoraki sposób, jednak w przypadku klasycznych reszt CCD, połączenie następuje poprzez N (azot grupy aminowej).

W najnowszym wydaniu Molecular Allergy User’s Guide 2.0, w rozdziale „Cross reactive carbohydrate determinants” prof Ronald Van Ree wskazuje:

„Fakt, że sIgE dla CCD mogą dać pozytywne wyniki w testach in vitro IgE z ekstraktem alergenu, ale pozostają negatywne w SPT in vivo z tym samym ekstraktem, świadczy o słabej aktywności biologicznej  sIgE dla determinant węglowodanowych”.

Czy zatem dodatni wynik testu dla ekstraktu alergenów spowodowany obecnością swoistych przeciwciał IgE dla reszt CCD jest wynikiem fałszywie dodatnim?

Celem dobrego testu serologicznego jest czułe wykrywanie specyficznych IgE. Wynik fałszywie pozytywny byłby kwestią tła z niespecyficznym wiązaniem IgE”. To oczywiście nie jest to samo, co rozumie się przez wynik fałszywie dodatni w przypadku sIgE dla CCD. Jest to prawdziwe specyficzne IgE . W tym przypadku, „fałszywie dodatni” oznacza nieistotny klinicznie.

W niektórych testach stosowany jest inhibitor CCD. Jak wskazują przeprowadzone badania bloker nie eliminuje CCD całkowicie. Ponadto jak wskazuje prof Van Ree:

Potencjalną wadą zastosowania blokera reszt CCD jest to, że czułość testu diagnostycznego testu jest zmniejszona przez konkurencyjny format wymagający rozcieńczenia surowicy.”

 

Reklama

Autor: mgr Anna Różyło

Biolog, diagnosta laboratoryjny.

%d blogerów lubi to: